Het is belangrijk dat ik vanuit mijn bed de slaapkamerdeur en de ramen kan zien. Daardoor slaap ik voor mijn gevoel veiliger. Volgens de regels van feng shui staat de tuinstoel met het lichtblauwe kussen tussen mijn bed en het raam, zodat ik de directe invloed van het ochtendgloren en de actuele stand van de maan gemakkelijk kan volgen. Ik kom overeind uit de tuinstoel en wandel door de gang naar de trap. De leuning van de trap wordt door mij niet gebruikt. Ik stap op elke trede, rechtop naar beneden. De endorfine komt vrij en er zijn weer vijftig calorieën verbrand als ik beneden ben. Langzaam loop ik naar buiten, de tuin in. De tuinhekdeur draait rechts open. Ik plaats het sluithaakje over de sluiting en sluit het hek achter mij.
Voor mij maakt het schelpenpad een knisperend geluid als mijn voeten in beweging komen. Ik vind het altijd heerlijk klinken, ook al weet ik dat de schelpenpaden al tot het verleden behoren. Links van mij stroomt in westelijke richting de drie en een halve meter brede beek. Het levende water vertraagt mijn hartslag. Rechts van mij de bloemenweide met de kleine ratelaar, de rode klaver en de roze dagkoekoeksbloem. In de houtwallen die steeds hoger worden komt de Hollandse mispel goed tevoorschijn met zijn witte bloemen die in het maanlicht oplichten. Af een toe een grove den tussen de zomereiken. Een verdwaalde rode beuk, De beek meandert van het pad af naar links. Het geluid van het stromende water wordt zachter. De ruimte tussen de bomen wordt steeds kleiner en ongemerkt ben ik het bos ingelopen, nog steeds op het smalle schelpenpad. Een vrouwtjesbosuil laat een wat onopvallende “ke-wik” horen. Net als ik denk: “Nu is het niet ver meer” zie ik het bos open gaan met een plek vol met een halve meter hoog bosgierstgras afgewisseld met buntgras. In het midden daarvan een houten woning met veranda, houten vlonders en balustrades.
Ik loop rustig door en neem de drie treden naar de veranda met drie kleine snelle pasjes. Rechts naast het huis is de veranda twee meter breed en aan het einde daarvan hangt de schommelbank. Hierop zit mijn beschermengel Asrial rustig te wachten op mij. Het lijkt alsof de maan in haar ogen schittert, maar zo te zien is het haar eigen opstandigheid, en een tikkeltje vrolijkheid.
Het zwaard van Asrial staat met de punt naar beneden, de greep naast de houten handregel van de balustrade.
Ik kijk Asrial aan, stil, en denk aan wat Kahlil Gibran schreef over de liefde: “Wanneer de liefde wenkt, volgt haar, al zijn haar wegen zwaar en steil. En zo haar vleugelen je omhullen, laat je gaan, al zou het zwaard, verborgen in haar veren, je verwonden.”
“Nou, kom maar naast mij zitten. Niet te dicht bij, want ik wil mijn smalzwaard ook wel eens verbergen tussen mijn vleugels op mijn rug.” Asrial lacht kort. Als Asrial lacht waait de hemel een beetje open.
Ik ga in de schommelbank zitten en sluit mijn ogen. De bank beweegt rustig naar voren en achter. Elke schommelbank heeft zijn eigen kenmerken en deze bank beweegt met een pulserende golf, als van een trage hartslag of van rustig kabbelende golven. Ik richt mijn aandacht op de eb- en vloedbewegingen van de schommelbank en met het ritme komt mijn ademhaling tot rust. Mijn hart klopt. En al pratend met Asrial besef ik dat tijd en ruimte nu niet meer van belang zijn. Er zijn misschien wel uren verstreken, of minuten, en dit huis is misschien wel honderden kamers groot, of zeven.
Ik zet mijn voeten op de houten vloer en kom overeind uit de schommelbank. “Het ga je goed, morgen wordt fantastisch!”.
Ik loop er graag en telkens voel ik dat de geuren van plant en boom en blad m’n grijze denken kleuren. Deze zin uit een gedicht van Toon Hermans komt als associatie naar boven omdat het vochtige bos overheerlijk geurt.
Door het maanlicht wordt de omgeving steeds wat lichter en ik besef dat het einde van het bos in zicht is. Rechts van mij hoor ik al het kabbelende water aan komen en even later zie ik de beek weer naast mij. Links is de bloemenweide waarin ik als kind zo graag wilde rondrennen en ravotten. Mijn oog valt op een lichtroze rietorchidee aan de rand van het pad met de bloemen keurig symmetrisch omhoog gericht. Ik glimlach en verwonder mij over het leven hiernu. De glimlach is ook een wonderlijk verschijnsel, denk ik, waarmee alles al meer positiever wordt.
Ik open het luxe tuinhekdeurtje van duurzaam hardhout en sluit dit weer achter mij. Ik wandel nog steeds glimlachend mijn huis binnen en loop rustig de trap op. Even in de badkamer kijk ik nog in de spiegel en zeg tegen mijzelf: “Ik ben OK”. Daarna ga ik de opgeruimde slaapkamer binnen en ga zitten in mijn tuinstoel. Mijn voeten plat op de grond. Mijn billen en schouders raken de rugleuning. Ik ben weer thuis bij mijzelf.
De volgende dag ontvang ik een mail van Lorna Byrne, bestseller auteur en engelexpert over communiceren met je beschermengel. Hieronder een vertaling van mij van de inspirerende e-mail.
Vraag het aan je beschermengel ...
Je beschermengel straalt zoveel liefde en mededogen voor je uit. Ongeacht hoe je je gedraagt, je beschermengel houdt onvoorwaardelijk van je en zal je nooit op enigerlei wijze beoordelen. Zij zal geen fout bij jou vinden of je bekritiseren.
Je beschermengel doet altijd alles in haar kracht, zonder de grens van je vrije wil te overschrijden, om je te begeleiden en te helpen het leven zo gemakkelijk mogelijk voor je te maken.
Je beschermengel vult je leven met het licht van hoop.
Je beschermengel staat elk moment van je leven achter je en giet zijn liefde voortdurend op je uit.
Vraag vandaag aan je beschermengel om je toe te staan haar liefde te voelen, zelfs maar een beetje ervan.
Je kunt vragen door in stilte of hardop met je beschermengel te praten.
Sommige mensen schrijven hun beschermengel liever een briefje of brief.
Als je dit doet, laat het dan een paar dagen ergens achter (in een la of een plek die geschikt voor je voelt) en als het goed voelt, kun je het verbranden.
Op welke manier je ook met je beschermengel communiceert, zij zal je horen.
Liefde en zegeningen voor jullie allemaal,
Lorna
[ Copyright © 2024 Author Lorna Byrne ]
newsletter@lornabyrne.com
