"Ik geloof dat we wel drie uur in die koets rond gereden hebben". Tonny glimlacht bij de herinnering.
"Waarom heb je Anne niet mee genomen? Ze is van harte welkom, dat weet je." Cé schenkt nog wat kruidenthee in.
In plaats van Tonny geeft Martin het antwoord. "Ik heb Anne en Jetty naar de stad gebracht, zodat zij hun eigen voorbereidingen konden treffen."
Tonny hoort de lichte stem van Martin, maar zijn gedachten zijn nog bij alles wat hij meegemaakt heeft.
Martin kijkt de kring rond en vervolgt: "Het is ongelooflijk zoveel stralend, gouden licht Tonny en Jetty om zich heen hadden.
Tonny straalt er nu nog helemaal van. Ik moest wel een afkoelingsperiode inlassen. En Anne wilde zo graag in de gouden koets rijden; dat had ze alleen in de sprookjes gehoord, dat wilde ze nu in het echt meemaken."

"Krijgen wij allemaal een kind mee naar beneden?" Hansje kijkt Martin teleurgesteld aan.
Martin trekt zijn wenkbrauwen op. "Hansje, je gedachten gaan weer eens te snel."
Hansje bloost. Hij moet opeens weer denken aan het opruimen van alle planten in zijn kamer en hoe Martin niet boos werd maar vrolijk mee begon te helpen.
"Jullie mogen nu wel weten dat er altijd twee beschermengelen bij een mens zijn. Dat hoeft niet altijd een kind of een vrouw of een man te zijn, dat hangt gewoon af van wat het beste is voor de mens."
Cé onderbreekt Martin plagerig. "We mogen nu wel veel weten, zeg. Wat heb je nog meer in de voorraadkast liggen?"
En met pretlichtjes in haar ogen kijkt ze van Martin naar Jan-Frank.
Hansje en Jan-Frank voelen de woorden al aankomen; Tonny schrikt op als Martin weer zijn zware, zangerige stem gebruikt. "Ja, het is beter om vandaag de tijd goed te gebruiken. Nou, als Tonny en Anne samen naar de aarde gaan, en jij je niet in kan houden..." Martin kijkt Cé lachend aan.

"Dan gaan Jan-Frank en ik ook samen naar beneden", vult Cé ook lachend aan.
Jan-Frank begint te stralen. "Ik vond het al zo'n opgave, zeg". Hij aarzelt even. "Nou, om zo snel naar mijn zus te gaan, en haar te helpen, maar met zo'n wijze vrouw bij me, nou, dan zie ik de toekomst wel met vertrouwen tegemoet."
"Dank je wel, jongen", antwoord Cé, en ze spreekt elk woord met nadruk uit terwijl ze licht haar hoofd buigt.
Hansje draait zich op zijn andere zij en kijkt Martin open aan.
Maar het is Tonny die de vraag stelt. "Wie gaat met Hansje mee naar de aarde?"

Hoofdstuk 8, december 1999.